Andrra e nji gurbetçari

Sonte , shumë qava… se di hiç pse , në vend se t’gëzohesha se me sabah për Kosovë kisha me marr udhë.

Mezi , m’qeli sabahi, njëjtë si nji fmi i vogël që flen me emocione natën e bajramit ose nji ditë para se me nis shkollën. Bile edhe teshat i lash ngat veti ato që kisha me i vesh, prej maraku mos po vonohna e po m’ikë autobusi e mos t’thom më iki po te pres unë atë se biletën qysh qe dy javë e kisha nxjerrë.

Shumë qava sonte, thuaje po shkoj me vdek e jo me takue gruan e fmijtë, hajr inshallah e bile mezi pritsha me zbardh sabahi.

Nanë e babë me m’prit s’kisha se ka kohë që m’kanë vdekë, po malli për fmijtë m’kish mbytë qe dy vjet pa mujt me i pa, se na myti kjo pandemi e na la me na djeg malli ani pse pare kishim po me ardh nuk mujtëm.

Djali, ma kish nis vitin shkollor e besa e kish bitis me sukses e unë as s’kisha mujt me i nejt ngat me përcjell e as me ja ble dhuratën kur e ka marr librezën.

Gruaja ju ba nanë e ju bo babë e ma boftë hallall se e lash vet, po ja pata dhanë fjalën se ka mi qëndrue besnik dashnisë tonë e besa pa kalue mot mot ka me marr ngat veti, ma faltë ajo po besnik i qëndrova po mot mot kaloi e unë se majta fjalën e smujta me e marr, virusi na ndau…

Jeta qenka e egër e pa parashikueshme…

Qikën n’bark t’grues e kam pas lon e qe dy vjet pa mujt me ardh, ka lind e ka nis besa hapat e parë me i qit, n’kamer e kam pa përditë e i kam thanë hajde te babi, e qika jem me gojën e vogël u mundojke me m’thirr ba-ba , ba-ba…

Eh, zemra ju gzoftë, menzi pritsha mu u bo sabah e me hyp në autobus e me u nis për Kosovë.

Në aeroplan me hyp s’ma mbrrijke ksi hovi se isha i ri n’gurbet e menzi mujta me i përthaku shpenzimet e mia e me siguru ni bilet e mi kursy do pare, me nejt do dit n’Kosovë e qe besa edhe do dit n’Shqipni mi qu fmijtë n’deti se djali tash u rrit, e din me kallxue e mu gzue e me u livdue na ka qu baba në deti…

Ja pata ble grus një kmish ngjyr vjollce e do pantoll të zi, se fustan me i ble fort marak s’ka e besa qysh se kam pa qe dy vjet thojsha si bin as qato pantolla po pa e mush koferin sene me bakshisha s’shkohet n’Kosovë thojsha…

Djalit ia bleva qantën për shkollë me rrota, se gruja mtha shumë libra e menzi pe qon n’shpinë prej s’rani e bile thash ma lehtë e kap për vege e ngre zhag…

Ja shtina n’qant edhe do çokollada e do bonbona , gzohet djali amël me hangër ka marak se edhe i vogël ka pas marak.

Qikës ja bleva do patika me drita e ni fustan me lule tamam për verë, si me qenë fustan për nuse, se thojsha qikat e vogla kanë marak mu dok qashtu si princesha…

Hasret pritsha me zbardh sabahi e me hyp në autobus.

Erën e fmijve me nii,e me i përqaf fort e me u çmall me grue…

Ah, gurbet qofsh mallkue!

Mallkue qoftë edhe vendi jem që s’më dha kushte ma t’mira me i rrit fmijtë e u bona kajl me ik e me i lon.

E kqyra orën , ish bo 1 pas mesnate… shumë qava, edhepse thojnë burrat s’qajnë po sonte fort derdha lotë…

E kurdisa telefonin e lash n5 pa 5minuta, thash deri t’veshna e t’shkoj në vend bohet tamam 7.

Qat’here kisha me u nis.

Xrrrr…boni alarmi!

U qova e u vesha.

Koferin e mora se e kisha mush plot bakshisha, mos vet me harrue, durthatë nuk shkohet.

Mbrriva në stacion e shkova te peroni ku ish autobusi jem, ja dhash biletën kondukterit e m’tha nr 9 e paske ulësen, oh thash ishalla bile jam ngat xhamave me u ul se rrug e gat e bile kqyri prej xhamave e boj naj fotografi e bile i kallxojk shoqnisë naj gjo interesante.

Edhe vallah bilah ma ngoj zoti lutjen, ulsja 9 m’qëlloj te xhamat.

U gzova pos me kon ni fmi i vogël. E m’ra mu ul me ni zonjë saqë ma hetoj gzimin e m’veti a për herë t’parë po hyp.

Jo , i thashë kom hyp edhe ma herët po qit udhë për her t’parë pe boj, udhë t’mallit që m’ka djeg me pa djalin e qikën e me hangër buk t’gatum prej nafakës tem.

Zonjë ish kon, po kish pas ndjenja se ju mushën syt lot e m’uroi mi gjet shnosh e mir.

T’njëjtën uratë ja bona edhe unë.

Tan rrugën ajo fjeti e unë hiç.

Kqyrsha prej xhamave e besa e ngojsha kangën e Sabri Fejzullahut, se si mos me pas tjerë këngtarë shoferi veç Sabrin e lshojke me knue.

Hiç për çudi s’na u mërzit e besa qaq shumë veta në autobus najher edhe knojshim me Sabrin e najher edhe kcejshim me duar…

Udhë e gjatë bajagi po jo bree s’na u dokke aq, se mezi pritshim me mbrri n’Kosovë e me u çmall me njerzit tanë.

Ah, bre thojsha me mujt e me ardh , edhe gërnaq le tëm thojnë hiç s’mërzitna , veç te ha do buk t’gatuem e lang e ajvar t’marruem , se edhe gërnaq le të mthojnë.

Kesh’sha vet me veti … po ku u bona unë gërrnaq për dy vjet se.

Eiii çka me pa,edhe patikat e bardha i kisha n’kam e më vetojshin prej bardhësisë, që n’Kosovë edhe me mpas lut s’kisha math t’bardha kurrë se telashe e bojsha gruen tu e shti me i la, se për dy orë ngjyrë pjepni u bojshin…

Eu , Kosovë t’qofsha falë, pritëm se po vij unë e 55 gërrnaqa tjerë.

Kesh’sha vet me veti e s’mujsha mu nal… Po a ka mend aj Valon Syla bre po qysh na e ngjiti kit emër kshtu. Po neve dielli po na sos kat ëm kat tu punue baushtell e me menzi do buk pe hamë e aj tan ditën n’tesha kat tu kujtue qysh e kon qysh me thirr e qysh me kesh.

Eu dever dynja…

Eu, po shum kisha kajt pram sa edhe syt hala po m’djegin e mu kishin kuq prej lotve, e qe besa hala s’mujsha me kuptu pse gjith ato lotë i kisha derdh.

Po more te gruja e te fmija po shkon o Bastri , pse kajte kaq shum allahile ?

Aiii, kishe kogja burr je kon n’Kosov e gurbeti t’paska ligshtue.

Vet me veti i folsha veti.

Duro Bastri e mos kaj edhe n’autobus e me marr vesh tan bota që t’ka marr malli për gru e me kesh me bo hajgare me ty.

E preksha xhepin me kqyr a e kam kuletën se thojsha mos po ma vjedh kush , e kesh’sha vet me veti , po kadal o Bastri se ktu Kosov s’osht e tan gajlen e pareve tua se kan…

S’kisha shum pare po thojsha ja blej djalit ni bicikëll e qikës ni kolic se gjynah gruja akshamave tha po dal te liqeni me ec e po m’vjen ran me bajt qikën kur s’po mun ec…thojsha ja letoj pak grus e i gzoj edhe fmijtë.

Rambam bam…u thyen shum xhama e u rrokullis autobusi.

U nin shumë brima o shkum shum zot n’dorën tane pshtona o zot.

Kajshin fmija e kush se diti çka u bo, se mir boll kem tu udhëtue e Sabriun tu e ndëgjue.

Pa prit e pa kujtue sa policia na rrethoi e sa ambulanca erdhën aty.

Ky paska vdek !

Ky hala po merr frymë.

Kqyr qatje njoni pe livrit dorën,u nijke tu thon nji motër po jo joo i thojke tjetra veç tu paska dok se pulsi ju paska nal.

Kta i kam nii shqip tu fol edhe i kam mbyll syt mo, sen s’di çka ka ndodhë.

Kush ma ka mlue trupin e m’ka pa që jam dek hiç s’di.

A ma bon hallall moj grue se s’mujta me t’pa edhe ni her e qe besa n’xhep t’vogel t’koferit edhe ni telefon ta pata ble , befasi me ta bo, se tanin fmjja ta patën thy e tu lutsha bleje , po mthojshe jo bre Bastri çka me shpenzue hala po bon me fol e zanin po ta nii.

Ruji paret Bastri e te ndreçim pak shpin see ka nis me pik kulmi kur po bjen shii e po narthin fmija.

Ah moj grue a ma bon hallall se qe dy vjet që s’të kam takue , si në hajgare t’thojsha t’kam harrue se ktu gjermanka syt me tu knaq, po jo moj gru se syt e mi përveç teje tjetër me shiku haram e kanë pas, fort t’pata dasht.

Eh, Bastri a për qita kajte kaq shumë pram a?

Për qita kaq fort u ligshtove a?

Pare tubove me ndreç shpin e me ta prit t’pamen a?

E me i vesh fmijt me tesha t’reja e me t’ardh te vorri a ?

E besa grues si bleve fustan po pantolla t’zeza me ta majt zinë a ?

Xrrrrr…xrrrrr…

Oh bre, menzi u bo sabah se cfarë nate e rand , koka bo ora 7, e kokna kon tu vanue përpunë.

Cfarë andrre t’keqe paskam paa… allahu rujmi fmijtë e rujma riskun t’muj t’shkoj e t’i shoh.

Edhe tri dit e kam biletën me u nis për Kosovë.

Duro Bastri se shkojn sahora edhe dy a tri dit e mos flej hiç kur t’ligin edhe andrrat kaq shum e menzi t’qel sabahi…