E kuptoj entuziazmin e masës të krijuar pas marrëveshjes për targat dhe në fakt, jam dakord se ajo shënoi njëfarë përparimi në rikthimin e dinjitetit të Kosovës në marrëdhëniet me Serbinë.
Mirëpo marrëdhëniet mes shtetesh, aq më tepër mes fqinjëve nuk janë si një ndeshje futbolli që luhet njëherë në vit dhe ne të bëjmë tifozllëk veç për atë ndeshje e pastaj të zhytemi në egoizmin tonë.
Ne duhet ta kuptojmë kundërshtarin tonë, por jo vetëm.
Serbia, i bërtiti krejt botës sikur minoriteti i saj rrezikonte ekzistencën prej njësive të ROSU; bllokuesit e rrugës u instruktuan që të provokonin incidente, Presidenti Vuciq bëri sikur u sëmur; etj, etj. Ne e dimë se ky shtet përveç agresivitetit, ka ditur historikisht të vetëviktimizohet!
Po ne si Kosovë a Shqipëri, ç’ bëjmë për te mbrojtur pakicën shqiptare në Serbi?
Ne nuk ka nevojë të vetëviktimizohemi sepse një raport i Komitetit Serb të Helsinkit, e thotë qartëgjendjen tonë, ashtu siç ka bërë edhe po e bënë pandalshëm AFEDS, duke theksuar pasivizimin si problemin më të madh.
Mos vallë ka ardhur koha diçka të mësojmë dhe ne prej fqinjit tonë verior? Për mënyrën sesi e mbron ai pakicën e vet? Nuk po them të sjellim autoblindat në kufi, por të paktën të ngremë zërin ndërkombëtarisht!
Reciprociteti real, ai pozitiv, duhet vendosur për njerëzit! Shqipëria dhe Kosova duhet të flasin për ne shqiptarët në Serbi, veçanërisht në Medvegjë!
Ne kemi investuar shumëshpresë tek qeveria Kurti, por koha po kalon!!
Muharrem Salihu
Medvegjë
Discussion about this post