Të gjithë i njohim veprimet armiqësore të Serbisë brenda Kosovës. Ky shtet ka arritur ta homogjenizojë në tërësi popullsinë serbe në Kosovë përmes një politike destruktive me anë intimidimesh, rrahjesh e vrasjesh. Në komunat tona me shumicë serbe nuk ka zgjedhje, nuk ka demokraci e nuk ka liri. Ato janë të kapura nga Serbia. E kur të gjitha këto Serbia i bën në Kosovë, hajt të imagjinojmë se çka iu bën shqiptarëve në territorin që e kontrollon?
Për besë, nuk ka nevojë fare të imagjinojmë sepse të vërtetën e kemi para nesh. Është “pasivizimi i adresave” veprimi më tmerrues që Serbia po e bën ndaj shqiptarëve në Medvegjë. E kemi dëgjuar, si jo, nëpër lajmet e gazetave dhe televizioneve tona por nuk kemi dashur që ta bënim të madhe thua se shqiptarët që jetojnë në Serbi janë ndonjë komunitet i largët në ndonjë shtet të largët.
Pasivizimi i adresave nuk është një problem i vogël e lokal. Një veprim i tillë mësyn uljen e popullsisë shqiptare në tokat e tyre, dhe kësisoj ta ketë më të lehtë kontrollimin e jetës së saj. Por, ky problem i madh që do të duhej të skandalizonte secilin prej nesh, nuk është adresuar as nga Qeveria e Kosovës e as nga Qeveria e Shqipërisë. Asnjëra nuk ka pasur interesin më të vogël që ta denoncojë politikën e tillë serbe para autoriteteve të caktuara të Bashkësisë Ndërkombëtare. Por, shtrohet pyetja legjitime: pse?
Unë nuk besoj që ka mungesë patriotizmi te njëra apo tjetra qeveri. Unë në fakt besoj që ka apati dërrmuese. E apatia, me raste, është edhe më e keqe se sa mungesa e patriotizmit. Këtu o të dashur lexues po flasim për shkeljen e të drejtave bazike njerëzore. Jo vetëm për shkeljen e një identiteti kombëtar, kjo po se po, por natyrisht edhe shkeljen e të drejtës më bazike njerëzore në emër të një politike krejtësisht administrative.
Qytetarët e Medvegjës, Preshevës, Bujanovcit dhe fshatrave shqiptare në rrethinë meritojnë të jenë në qendër të diskursit të Kosovës që negociatat për statusin e saj i vazhdon me Serbinë. Nuk e meritojnë të gjenë në margjina të margjinave, askund hiç, dhe krejtësisht të papërfshirë. Është krejtësisht logjike që këta qytetarë dhe të gjitha problemet e tyre me shtetin serb të përdoreshin për të forcuar pozitën e Kosovës në negociata. Por, jo. Kjo nuk po ndodh që nuk po ndodh. Të gjithë, ama të gjithë, e dinë se sa të rëndësishëm janë këta qytetarë politikisht për procesin që po e përflasim por kjo rëndësi politike nuk po u jepet.
Tashmë, pushteti në Kosovë është i tëri në duart e një politikani të ri e energjik si Albin Kurti. Por, duket se ka një lloj animoziteti që po fle në shpirtin e tij në raport me komunitetin shqiptar në Serbi. E ndoshta, ky lloj animoziteti është krijuar nga diskutimet e shumta që u bënë për shkëmbimin e territoreve, në të cilat shqiptarët tanë në Serbi shprehën dëshirën e hapur që të bashkoheshin me Kosovën. Por, a është ky vërtet një mëkat? A s’kemi aspiruar ne shqiptarët e Kosovës gjithë jetën tonë të bashkoheshim me Shqipërinë? A është vërtet një mëkat kur e dimë mjerimin që e ka prodhuar Serbia mes tyre ndër dekada? Kryeministri ynë nuk ka asnjë të drejtë t’i shoh shqiptarët në Serbi në atë formë.
E derisa Serbia po iu pasivizon adresat dhe po i lë si mos më keq këta bashkatdhetarë të dashur, Kosova duket se e ka pasivizuar dashurinë, vëmendjen dhe përkujdesjen për ta.
Prandaj, duke qenë i njohur me situatën e atjeshme dhe me problematikat e thella dhe komplekse, ju lutem o kosovarë që të mos e shpërfillni këtë problem të madh që mund të bëhet i pazgjidhshëm nëse kalon shumë kohë. Mos e shpërfillni, angazhohuni, denoncojeni ku të mundni, protestoni dhe duajeni kombin tuaj.
Discussion about this post